Polscy politycy w czasach zaborów, czyli w latach 1795 – 1918 ciągle zmagali się z decyzją, czy warto postępować ugodowo względem naszych ciemiężców. Z jednej strony często wiązało się to z wymiernymi korzyściami, ale jednocześnie zaciemniało upragniony cel – niepodległość. Liczyli oni na poprawę sytuacji Polaków, lecz nawet największe ustępstwa ze strony zaborców, nie mogą się równać suwerennemu państwu. Z kolei wybierając drogę konfrontacji z zaborcami ryzykowano bardzo dużo. W swojej pracy scharakteryzuję postawę ugodową i wskażę jej skutki. Moim zdaniem każdy z zaborów należy rozpatrywać osobo dlatego też postanowiłem je opisać oddzielnie. Obraz: Juliusz Kossak, Wjazd cesarza Franciszka Józefa do Krakowa w 1880 r., źródło: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Kossak_Jul/Images/Franciszek_Jozef_1.jpg Wśród polityków zaboru rosyjskiego już w czasie epoki napoleońskiej aktywie działał Adam Jerzy Czartoryski, był on bliskim współpracownikiem cara Aleksandra I. Czartoryski opra