Historia to moja pasja.

     Polscy politycy w czasach zaborów, czyli w latach 1795 – 1918 ciągle zmagali się z decyzją, czy warto postępować ugodowo względem naszych ciemiężców. Z jednej strony często wiązało się to z wymiernymi korzyściami, ale jednocześnie zaciemniało upragniony cel – niepodległość. Liczyli oni na poprawę sytuacji Polaków, lecz nawet największe ustępstwa ze strony zaborców, nie mogą się równać suwerennemu państwu. Z kolei wybierając drogę konfrontacji z zaborcami ryzykowano bardzo dużo. W swojej pracy scharakteryzuję postawę ugodową i wskażę jej skutki. Moim zdaniem każdy z zaborów należy rozpatrywać osobo dlatego też postanowiłem je opisać oddzielnie.  Obraz: Juliusz Kossak, Wjazd cesarza Franciszka Józefa do Krakowa w 1880 r., źródło: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Kossak_Jul/Images/Franciszek_Jozef_1.jpg     Wśród polityków zaboru rosyjskiego już w czasie epoki napoleońskiej aktywie działał Adam Jerzy Czartoryski, był on bliskim współpracownikiem cara Aleksandra I. Czartoryski opra

Obraz „Olszynka Grochowska” znajdujący się w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie namalowany został w 1928 roku (jego pierwotna wersja pochodzi z roku 1886) przez Wojciecha Kossaka. Autor  był czołowym reprezentantem nurtu malarstwa historycznego i batalistycznego, a omawiane dzieło znakomicie wpisuje się we wspomnianą konwencję. Obraz został wykonany techniką olej na płótnie. Zaletą takiego sposobu malunku było zachowanie dużej trwałości dzieła oraz łatwość uzyskiwania nasyconych barw. Obraz posiada wymiary 95 x 135 cm. Przedstawia on scenę bitwy podczas której polscy żołnierze odpierają szturm Rosjan. Analiza ukazanego na obrazie wojska zgodnie z poleceniem autora zadania będzie stanowiła sine qua non mojej pracy. Mimo to postaram się zinterpretować dzieło w zdecydowanie szerszym kontekście. Zarys opisu bitwy Analizując dzieło batalistyczne nie można pominąć choćby krótkiego opisu przedstawionej na nim bitwy. Otóż obraz ukazuję walkę, jaka miała miejsce od 9:30 do 18:00 25 lu

Status civitatis to jedno z najważniejszych zagadnień prawa rzymskiego, ze względu na panującą w Starożytnym Rzymie zasadę osobowości prawa. Zakładała ona przeciwnie do współczesnego prawa międzynarodowego, że dana jednostka będzie sądzona według prawa civitas, do której przynależała. Dodatkowo obywatelowi rzymskiemu przysługiwał szereg uprawnień w zakresie prawa publicznego oraz prywatnego. Wolni mieszkańcy starożytnego państwa rzymskiego dzielili się na obywateli rzymskich i nieobywateli, wśród których wyróżniano Latynów oraz cudzoziemców ( peregrini ) [1] . W swojej pracy poddam charakterystyce wskazane rodzaje status civitatis oraz przedstawię proces rozszerzania obywatelstwa rzymskiego.     Cives Romani               Status cives Romani oznaczał, że dana osoba posiada obywatelstwo rzymskie. Można je było nabyć na kilka sposobów, przy czym najczęściej działo się to poprzez urodzenie z rzymskiego małżeństwa, w którym dwoje małżonków posiadało obywatelstwo rzymskie ( lex Minic